Devroompjesgaannaarthailand

Donderdag 8 september,

Voor de eerste keer wat minder goed geslapen, waarschijnlijk heeft de afgelopen middag op en na de boottocht meer indrukken achter gelaten dan mijn hoofd kon verwerken.

We staan heel laat op, we zijn vandaag vrij, ons kind heeft verplichtingen en wij houden ons rustig.

Zoals gewoonlijk gaan we bij Culture ontbijten, Egg Benedict royal, een glas verse raspberry juice en ik kan er weer uren op teren.

Terug naar onze hut en om 14.00 uur arriveert een Thais schone die mij een olie massage komt geven.

Er worden lakens op de het bed gelegd en ik mag ruiken aan drie verschillende soorten olieën waar ik mee gemasseerd wil worden.

Ik maak mijn keus en ga liggen. Een uur lang is ze met mij bezig. Geen plekje wordt overgeslagen.

Ze ziet meteen aan een knie waar de pijn zit en behandeld deze zachtaardig maar wel dat ik er profijt van heb.

Wat een genot om zo behandeld te worden. ik heb hele gesprekken met haar. Ik moet nog wel even aan haar Engelse uitspraak wennen maar ik begrijp haar.

Ze neemt afscheid van mij en ik beloof haar om volgende week nog een keer te bellen om een afspraak te maken voor een massage voordat we terug gaan naar Nederland.

Het is drie uur, wat ga ik doen? Ik wilde gaan snorkelen voor onze deur maar dat vind ik jammer van de geurende olie op mijn huid. als ik ga zwemmen is dit alles verdwenen.

Manlief gaat voor mij op zoek naar alcoholvrije biertjes want hij wil graag wat lopen en ik ga loom in de hangmat liggen. Nagenietend van mijn geurende huid, het geluid van de rollende golven, de mensen die voorbij lopen of hun handdoek op het strand leggen schommel ik zachtjes op en neer met een voet op de grond die de mat in beweging houdt.

Het paradijs bestaat en dat is hier.

De middag gaat sneller voorbij dan ik graag zou willen. Onze zoon appt ons dat wij naar Maya moeten komen zo rond half zes.

Mijn haren zijn vet van de olie en die ga ik wassen en in model brengen. Een krijtstreepje groen op mijn ogen en beetje rose op mijn lippen.

Ik ben er weer klaar voor.

Bij Maya aangekomen is Soon-ie met haar twee hondjes al aanwezig. Zij is een collega van onze zoon. Elke dag komen duikers van allerlei nationaliteiten daar bij elkaar, praten met elkaar en bedenken dan waar ze gaan eten.

Er wordt bijna nooit gekookt, elke dag gaan ze buiten de deur hun heil halen. Eindeloos wordt er over het weer gediscussieerd, niet te geloven. De weermannen van de tv zijn er niets bij.

Komt er wel of geen regen. Vanaf welke tijd en tot welke tijd. Hoe staat de wind , zijn er hoge golven of kabbelt het water wat op en neer.

Ongelooflijk, ik weet dat we Nederland altijd over het weer zeuren maar hier is het echt heel erg.

Langzaamaan komt iedereen binnendruppelen. Waar gaan papa en mama eten vanavond is de vraag van de anderen? Ik zou het niet weten, ik heb niets gehoord van onze zoon waar we naar toe gaan.

We worden door iedereen geaccepteerd, wij zijn de ouders van Migi en iedereen is aan het bekijken op wie hij het meeste lijkt.

Ik heb de afgelopen dagen in verschillende restaurants van die mooi Italiaanse design tafel lampen gezien.

Daar hangt in Nederland een aardig prijskaartje aan, maar niet hier. Made in China en te koop via een Thaise website.

Ik ben erg geïnteresseerd maar ik moet ze dan hier laten afleveren. Soon-ie wil deze wel voor mij bestellen en dan zijn ze hopelijk voor de 14 september afgeleverd en kan ik ze me naar huis nemen. Ik heb een halve lege koffer over en ik kan mijn koffer in laten checken zodat ik niet met teveel kilos aan handbagage zit.

Waar gaan wij eten is mijn vraag? We hebben vanavond een chefs table volgens mijn zoon . Een oude kleine grijze dame gaat voor ons koken, deze gerechten zijn van de kaart verdwenen maar speciaal voor de papa en mama van Migi wordt dit klaargemaakt. we worden jaloers nagekeken.

Morgenavond heeft ons zoon geen tijd om met ons uit eten te gaan en hij verteld Soon-ie plompverloren of zij ons niet over kan nemen.

Zij kijkt een beetje raar, nou ja, de verantwoordelijkheid van je ouders bij een ander neerleggen. Ik hoor en zie dit allemaal verbaasd aan.

Dan trakteren wij haar op een diner en zij bepaalt waar ze graag heen wil met ons. Dat wordt de Koreaanse fondue, twee verschillende soorten bouillon waarin we vlees, vis en groenten kunnen garen.

Perfect vinden wij allebei heerlijk. Zo, die ouders zijn ondergebracht.

Ondertussen kom ik Joy tegen, die staat een eindje verder van ons af en ze begroet me als een oude vriendin, ze loopt met mij mee naar onze club en ondertussen worden we van alle kanten begroet. De meester van de massage komt erbij en die heeft mijn masseuse van afgelopen middag opgeleid en zo hebben we in nog geen week tijd een hele club mensen om ons heen. Ik krijg een honderdtal fotos van Joy, van de kookcursus en zij wil graag mijn facebook pagina zien waar ik mijn gerechten op publiceer. Ze liked me en we beloven elkaar dat we op kook gebied elkaar blijven volgen .

Mam, het is half acht en we moeten gaan. We gaan eten, ze hebben nog net niet de rode loper uitgerold voor ons maar het scheelt niet veel.

Mama de kok verwelkomt ons , de tafel is gedekt en ze legt ons uit wat ze voor ons gekookt heeft. Normaal maakt ze deze gerechten niet meer maar voor de ouders van Migi heeft ze een uitzondering gemaakt.

In no time staat de tafel vol met de meest geweldige gerechten. Ze zijn vol van smaak en geuren en hier kan ik niets, maar dan ook niets van namaken. Dit moet je geproefd hebben en als herinnering in je hoofd opslaan.

En thuis? Thuis heb ik de foto's van deze gerechten.

Vandaag was weer een dag met een gouden randje en er komen er nog een aantal de komende dagen.

We gaan een spectaculair weekend tegemoet.