Devroompjesgaannaarthailand

Woensdag 7 september,

De zandzakken vanochtend weer opgeruimd , het was niet nodig. Het weer is vandaag rustig en we wachten op onze zoon die beslist of we vandaag met de boot meegaan.

Om 10.00 uur staat hij voor onze deur. volgens mij heeft ie nat gelegen.

We gaan eerst ontbijten bij ons favoriete restaurant, we kunnen wel blijven zoeken naar andere opties maar ontbijt blijft ontbijt. Deze zaak heeft goede spullen heerlijke gerechten en heel vriendelijk personeel.

We gaan mee op de boot besluit mijn tweede man. We moeten om 12.30 klaar staan aan de weg om opgehaald te worden.

Er vallen wat druppels naar beneden maar in het water wordt je ook nat.

Ik maak onze tassen in orde, maskers, waterschoenen, zonnebrand, flesje water en handdoeken.

We lopen naar de weg en we maken een praatje met Pookie, zij zit achter de receptie en stuurt iedereen aan. We zeggen dat we weg zijn de hele middag en dat we met onze zoon gaan snorkelen. Hij zorgt goed voor ons is haar antwoord.

Met de boot erop uit. Deze zit vol met duikers. We moeten eerst de nodige hoge golven trotseren. Ik vind dat schommelige gedoe heerlijk. Manlief wat minder maar het gaat tot nu toe prima.

Bij de eerste duikers plek kijken we eerst toe hoe iedereen zich aan het voorbereiden is. Alles aansjorren, maskers op, flessen om, flippers niet vergeten, de briefing aanhoren maar dan ligt ook iedereen in het water.

Wij moeten een heel stuk zwemmen om als snorkelaar het koraal en de vissen te zien.

Gisterenavond hebben we op Netflix nog naar een documentaire gekeken, Chasing Coral en dan zie je pas hoe wij omgaan met onze planeet. Ik ben onder de indruk en zal goed opletten wat ik allemaal onder water ga zien.

Wanneer iedereen in het water ligt trekken wij onze kleren uit, duikbril op en dalen af van de trap.

Het water is heerlijk, het water is helder en we zien al het een en ander voorbij komen. Zoon had geen flippers meer over voor ons en nu mogen we op eigen kracht vooruit. Ik ben blij dat ik goed getraind ben.

Het koraal komt in zicht en bijna hang ik met open mond boven het koraal. Wat ontzettend mooi, al die verschillende soorten en kleuren. Allerlei vissen in verschillende soorten, maten en kleuren. Vissen die als een paartje bij elkaar blijven.

We hebben bijna anderhalf uur in het water gehangen, we moeten terug zwemmen want de boot ligt midden in de zee.

Wanneer iedereen weer aan boord is vaart de kapitein verder. Een klein stukje maar want daar is het koraal op zijn mooist.

We springen er weer in, ondertussen is het gaan regenen en druppen de druppels op mijn rug. Die zijn een stuk frisser dan de temperatuur van het zeewater.

Ik had gehoopt om de schildpad te zien die hier woont maar hij is helaas vandaag niet thuis.

Het wordt wat frisser aan boord en er schijnt geen zon die ons kan verwarmen en wat kan opdrogen.

We blijven wat vochtig.

Wanneer de boot aanmeert bij de pier gaat deze langs een grote boot liggen. Er is geen plaats direct aan de pier.

We stappen over op die boot, grote tassen met duikspullen worden overgeheveld aan jonge mannen met lange benen die de afstand tussen de boot en de pier overbruggen.

Hoe gaan wij er vanaf? Een vrouwelijke duikinstructeur die van mijn lengte is hoor ik zeggen, hoe gaan we dat doen?

Er moet een loopplank komen, ik begin me wat ongerust te maken.

Daar is de loopplank maar als ik haar over de plank zie kruipen word ik wat misselijk. Dit gaat mij niet lukken, ik kan niet kruipen en de souplesse om over een evenwichtsbalk te lopen ben ik sinds mijn tienerjaren verleerd.

Wanneer ik aan de beurt ben en ik iedereen moeizaam over die plank zie lopen is het genoeg voor mij geweest. Ik ga zitten op een bank en verzet geen stap meer.

Dit hou ik even vol maar ik zal er toch echt overheen moeten. Mijn zoon gaat op de plank staan om mij te helpen, de plank glijdt weg, rakelings langs mijn voet met een kleine tik op mijn grote teen en een stuk van mijn lange broek.

De jongeman die de plank vasthield gaat ook een beetje mee en wanneer ik mijn broek wil terugtrekken blijft er een gedeelte van mijn broek achter onder de loopplank.

Zoon roept dat hij mij gaat helpen, de tranen zitten hoog en hij grijpt mij vast en we staan op de pier.

Hij had me een avontuurlijke vakantie beloofd maar het gaat nu wel erg ver. Het duurt even voordat mijn hart weer uit mijn keel is verdwenen en het op de juiste plek zit.

Iedereen gaat terug naar de duikschool, wij worden iets later opgehaald en gaan dan vanuit de duikschool naar een restaurant. Mam, moet je nog douchen of zo of kunnen we zonder opknapbeurt naar het restaurant?

Het maakt mij niet meer uit.

Geen streep oorlogskleuren meer op mijn ogen, mijn haren staan als een playborstel overeind, mijn natte badpak is nog nat en zo ook mijn lange broek met een halve pijp minder.

Wat maakt het uit, het is niet geen Ibiza.

Rond 19.00 zitten we bij de Babbelu, een restaurant waar de moeder in de keuken staat en waar onze zoon eerst wordt begroet door de hond , dan door 2 Thaise medewerkers en dan gaat hij naar de keuken om moeders te begroeten door te geven wat we willen eten.

We zijn de eerste gasten maar heel snel loopt het restaurant vol. Het duurt een hele tijd voordat ons eten komt maar dan vallen we er ook op aan.

Gefrituurde redsnapper in zijn geheel, vanmiddag zag ik hem nog voorbij mijn duikbril zwemmen, Tom kha kai, loempia s, fried rice en gebakken buikspek.

Een glas watermeloensap erbij en wat maakt het nu uit hoe je er uitziet.

Wij gaan met een taxi naar onze hut en nemen afscheid van onze zoon tot morgenavond.

Thuis aangekomen duik ik zonder snorkel onder de douche want daar valt niet veel te bekijken.

Maar wat heerlijk dat warme water, schone droge kleding, mijn haren in de plooi, een paar strepen op mijn ogen met een beetje gekleurd krijt.

We gaan bij onze buurman een dessert eten.

Een overheerlijke cheesecake met cafe Americano.

Morgen om 14.00 krijg ik een prive massage op mijn eigen bed van een leuke Thaise masseuse. Ook geregeld door mijn kind want hij heeft pas morgenavond weer tijd voor ons.