Devroompjesgaannaarthailand

Dinsdag 6 september,

Een gevallen vrouw,. een gevallen vrouw op Koh Tao.

Maanden ben ik bezig geweest om mijn spieren rondom mijn knieën te trainen, maanden van strek oefeningen met weerstandsbanden de Crab Walk , squats, step ups etc. En langzaam maar heel langzaamaan ging ik de goede kant uit.

Je weg naar buiten vinden over 3 boten die naast elkaar liggen. Evenwicht bewaren. Omhoog klimmen tegen de boot omdat je klaar bent met snorkelen. Trap op, trap af, het ging van redelijk tot goed.

Totdat ik gisteren één verkeerde zet deed, naast onze hut loopt een prachtig in beton gegoten paadje van een meter breed.

5 cm lager ligt nog een pad voor de bloempotten. Potten gegoten uit beton met 4 kanten randen en de hoeken zijn puntig.

We gaan uiteten en ik zet een voet naast het pad, ik val voorover met mijn borst tegen de puntige bloembak en smak met beide knieën tegelijk op de grond.

Het is eerste wat ik dacht, niet mijn knieën en niet nu. Wanneer mijn beide mannen op me afrennen en de schade bekijken mag ik blij zijn dat er geen schaafwonden zijn en geen bloed .

Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd timmeren want als er intern iets beschadigd is dan zit ik weer met vocht in de knieën en begint alles van voor af en aan.

Mijn mannen hijsen mij op , ik schud wat met mijn benen, in de hoop dat ik alles kan wegschudden.

Wanneer ik laat naar bed ga neem ik een paar paracetamol en hoop daarmee alles onder controle te krijgen.

Vanochtend tot 10.00 uit geslapen en wonder boven wonder heb ik niet die pijn die ik verwacht had.

Mijn bot van mijn knieën voelt wat beurs maar geen gespannen knie wat op vocht lijkt.

De gevallen vrouw.

Een ontbijtje nemen aan het strand en tegen 13.00 komt mijn zoon, hij rijdt op zijn brommer voorop en wij met de taxi erachteraan naar thai coocking by Joy.

Haar huis ligt in de heuvels en wanneer we bij haar huis aankomen mogen we nog 3 etages klimmen en komen op haar dakterras.

Met ons komen er nog 2 stellen, een uit Frankrijk en een uit Duitsland. We spreken allemaal Engels met een accent.

Joy verwelkomt ons en verteld dat wij de eerste keus hebben om te beslissen wat we gaan koken.

We gaan de traditionele Tom Ka Khai maken en Tom Yam, maar we beginnen met een bouillon.

We maken die van kippenpoten met vel. Deze bouillon staat dan een paar uur op en wordt gebruikt voor het koken van de rijst.

Hoe langer de bouillon opstaat hoe krachtiger deze gaat smaken.

Het uitzicht van deze open keuken is geweldig, kijkend over de palmbomen naar de zee. Er staat een geweldig krachtige wind en regelmatig waait het vuur onder onze pannen uit.

De bouillon staat te trekken. We gaan de twee soepen maken en eten die al kijkend over de zee samen op.

Dan beginnen we aan de kokosrijst, ik kook al jaren Aziatische gerechten maar ook deze rijst weet me te overtreffen.

Er komt nog een salade bij met een pikant sausje en we kunnen bijna gaan eten.

Ondertussen arriveert onze zoon en die valt natuurlijk met zijn neus in de boter.

Er is meer dan genoeg eten klaar gemaakt en we gaan hier intens van genieten.

We moeten nog een taxi bestellen voor de terugweg, wanneer Joy dit hoort stelt ze voor om een van ons bij haar achterop de brommer te nemen en bij onze zoon de andere persoon.

Ik kijk haar aan en zeg op mijn beste Engels dat ik graag in zijn geheel weer wil aankomen in Nederland en niet in een bodybag.

Ze begrijpt me gelukkig en wij dalen weer drie etages af en de taxi brengt ons bij Maya, intussen ook onze stamkroeg.

We nemen wat te drinken, voor de een een sapje en voor de ander wat heftigers.

De wind is inmiddels zo sterk dat het water al over de eerste trede van ons privestrandje rolt.

Dat worden zandzakken voor de deur.