Devroompjesgaannaarthailand

Zaterdag 3 september, het paradijs gevonden.

We lagen gisteren om 21.00 in bed, we waren zo moe dat we onmiddellijk weg waren. Tegen middernacht word ik wakker en merk dat de airco is uitgegaan.

Ik voel me als een oude zompige oliebol die al veel te lang achter het glas van de vitrine heeft gelegen waarvan het vet langzaam aan het weglopen is.

Even nadenken of ik eruit ga om de koelte weer aan te zetten. Lopen er spinnen of andere kruipsels over de vloer die ik liever niet tegen wil komen?

Maak ik de sprong richting badkamer en airco of blijf ik zompig liggen?

Vooruit, de flashlight van de gsm aan, voorzichtig rondspeuren of ik geen gekke gevalletjes zie lopen en ben bij het toilet aangekomen.

Op de terugweg richting bed zet ik de airco weer aan. Een paar uur later wordt manlief wakker en zegt verdwaasd, he, de airco is weer automatisch aangesprongen.

Nee, hoor, dat was ik. Maar er blaast een koude wind over mijn gezicht is het antwoord. Ik voel me als een zompige oliebol dus trek de dekens maar over je gezicht dan is de wind weg.

Later blijkt de airco op 19 graden te staan en dat is veel te koud. Deze moet naar 25 graden.

We staan om 06.15 op en leveren de sleutel in, lopen naar de pier en om 08.00 vaart de boot uit .

Het water is rustig dus manlief krijgt geen problemen en we hebben ook nog niets gegeten en wat er niet in zit kan er ook niet komen is mijn wijsheid.

Om 10.00 meert de boot aan in Koh Tao en daar staat ie, onze weggedreven zoon. 5 jaar liggen er tussen ons in, jaren dat we elkaar alleen zagen op beeldschermen. Hij is niets veranderd, wij ook niet en we pakken de draad op weer op waar we gebleven waren.

Er staat een taxi op ons te wachten en ons jungske racet er op een brommer voorbij.

Moet je geen helm op? Kijk je wel goed uit? Het waren eerst nog gedachtes maar als moeder mag je die ook uitspreken.

Er wordt ontkennend op gereageerd, niemand draagt een helm en er is nog nooit iets met mij gebeurt.

Ik laat het zo, ben het wel kwijt.

En dan gaat ie voor ons van alles regelen, mam, een kookcursus voor jou? Pap, heb je snorkels bij? Nee, ik regel het wel.

3 dagen op een schip naar alle kleine eilandjes en onder de sterrenhemel slapen want er zijn geen kamers, peddelen naar plekken waar geen toeristen komen?

Ja, je regelt het maar. Er is een goede vriend van mij die wil dit ook graag mee, mag dat?

We gaan daar en daar en daar eten, ik voer het langzaam op totdat we in de hemel van genot zijn aangekomen zijn de mededelingen.

Ook de pittigheid voer ik langzaam op. Hij is net als ik een hobbykok en ooit ook geweest en we denken samen dat we weten waar we het over hebben.

Hij ritselt voor ons 2 setjes snorkels, en we gaan ontbijten. Het is dan 11.00. 2 tentjes verder op van onze hut ligt een ontbijttentje en we zijn een paar uur onder de pannen.

We lopen door de langzaam oplopende temperaturen door wat straten en mijn sproeisysteem begint te lopen en stopt pas weer wanneer ik rustig ga zitten.

Een cocktail met watermeloen voor mij en mijn mannen een cocktail met wat sterkere onderdelen erin.

Later gaan we terug naar onze hut, en ik probeer een badpak aan te trekken.

Heb je ooit geprobeerd om badkleding aan te doen terwijl je centrale douchesysteem open staat?

Ik kan sjorren, trekken en hijsen maar dat badpak blijft op mijn dijen steken en er komt geen enkele beweging in. daar sta ik dan in mijn blootje badpak onder mijn billen en een hoofd zo rood als een biet.

Eerst een handdoek pakken om me af te drogen, dan dat badpak uit. Een tuniek aan om in de slaapkamer een tankini uit de kast te halen. we zitten aan het strand en de gordijnen zijn open en ik wil beschaafd mijn badkleding pakken.

Een tankini bestaat uit 2 onderdelen en dat gaat gemakkelijker. Mijn nieuwe waterschoenen aan en daar ga ik de zee in. Het water is van dezelfde temperatuur als het zorgbad waarin ik 2 wekelijks zwem met de bejaardenbond.

Van afkoelen komt niets en ik zwem wat op en neer.

Later komt onze zoon met een snorkelset en ik ga snorkelen terwijl hij een paar biertjes gaat halen.

Wanneer ik in de verre zee even boven kom drijven zie ik manlief hevig staan te zwaaien.

Er is iets gebeurt denk ik bij mijzelf en zo snel als ik kan met de snorkel op mijn voorhoofd kom ik het water uit.

Is er iets aan de hand? Nee, maar jij was wel heel erg ver de zee in en op een gegeven moment zag ik jou niet meer.

Oke, morgen gaan we kijken of we een waterdichte gps zender kunnen kopen die ik om kan hangen, ik neem mijn biertje en ga in de hangmat liggen, het moet niet gekker worden.

Om 17.00 vinden de mannen dat het cocktail tijd is en we gaan naar een bar met heerlijke loungmuziek en we ontmoeten daar allerlei duikvrienden van onze zoon. Het zijn allemaal mensen van het kaliber, van dik hout zaagt men planken dus dat gaat goed komen.

Als de gezamenlijke gesprekken meer dan 10 x terugkomen ga ik naar mijn hut heb ik me voorgenomen.

Het valt mee, om 20.00 gaan we eten en bestellen een grote visschotel met gegrilde vis en Thaise sauzen, van normaal tot erg heet zoals ik aan manlief merk wanneer hij met een vork door de saus gaat. Die zit straks op de wc denk ik bij mezelf . Heeft ie er 2x plezier van.

We delen alles samen en hebben de meest perfecte avond die je maar kunt bedenken. We zijn in het paradijs aangekomen en ik ga niet meer naar huis.

Om 22.00 gaan wij naar onze hut, op de veranda zitten met een flinke zwoele warme wind. Die wind gaat volgende week liggen dus daar even van genieten.

Onze zoon vertrekt op zijn bromfiets en ik roep hem nog even " doe je voorzichtig en maak geen ongelukken".