Devroompjesgaannaarthailand

Donderdag 1 september

Dag 2, reis naar het einde van de wereld.

Na een onrustige nacht ging om 05.00 de wekker. Eruit, haren in de plooi, lippen gestift en naar het vliegveld.

We steken een plein over en dan op zoek naar de juiste balie van Qatar.

Het is nog niet druk maar het duurt wel lang. 2 bemande balies halverwege de rij willen alles van je weten. we moeten onze qr codes van onze boosters laten zien.

4 spuiten zitten erin dus dat moet genoeg zijn voor deze reis. Niet ziek geweest, mankeer wel van alles maar geen verschijnselen die bij Corona horen.

Alles gaat goed, onze koffertjes worden NIET GEWOGEN. Fijn want we moeten het toch allemaal meesjouwen.

Op de terugweg gooi ik hem vol met Thaise spullen en dan check ik hem in.

De vlucht heeft een uur vertraging. Ze krijgen de achterdeur niet op slot. Tja, open laten staan is ook zon gedoe. Beetje tochtig wordt het dan en daar krijg je keelpijn en koorts van en dan hoeven ze me maar te temperaturen en ik mag niet meer mee.

De lucht in, ik geloof dat ik 4 films heb aangezet waarvan ik er 2 heb kunnen volgen. voor de rest van de films ben ik in slaap gesukkeld.

Tijdens het landen ben ik klaarwakker want ik wil het niet meer meemaken dat ik nog slaap, in een enge droom ben verwikkeld en het dan uitschreeuw als het vliegtuig de baan raakt.

Dat is me een keer overkomen en dat gaat me geen tweede keer gebeuren.

Door de vertraging van deze ochtend zijn we nu een uur minder aanwezig op het vliegveld van Doha.

Het is nu bijna half zeven en om kwart over zeven moeten we bij de gate zijn.

Dan vliegen we door naar Bangkok en daar zijn we morgenochtend om zeven uur lokale tijd.

We zien niet veel van het vliegveld zelf want we zijn meteen doorgestuurd naar de gate.

Alles moest weer door de douane, dan wel je toilettas laten zien , dan weer niet. Overal verschillende regels. Wel een mondkapje op, zeker als je in de rij staat en het vliegtuig binnengaat maar tijdens de vlucht heb ik hem afgezet.

Tot nu toe geen gekke dingen meegemaakt. Geen akkefietjes aan boord.

Tijdens het landen was de lucht geel, geel van het zand, toen ik uitstapte was het alsof ik in een sauna kwam. Een bloedhete wind met zand en in de bus stond de airco op min vijf.

Ik heb mijn knieoefeningen niet kunnen doen vandaag, met een elastieke band om je voeten de Crab Walk naar het vliegtuig lokt denk ik vreemde reacties op. Zaterdag gooit onze zoon mij in de zee en dan kan ik mijn knieën weer trainen.

Wanneer we morgen in Bangkok zijn aangekomen nemen we voor de verandering nog een vlucht. Koh Samui en van daaruit een speedboot naar Koh Tao.

Zoon, we zijn al op de helft. Een Nada Colada gaat er morgen wel in xxx.

.