Malaga
Door: Annette
Blijf op de hoogte en volg Annette
03 Maart 2023 | Spanje, Málaga
Vrijdag 3 maart,
Wekenlang in Malaga verblijven en geen bezoek brengen aan het Picasso museum is thuis niet te verkopen. Het is donderdag en volgens de weersverwachting zou het slecht weer worden en dan is een bezoek aan een museum een mooie invulling maar het is stralend weer met weinig wind.
Plan van aanpak: eerst een was draaien bij Wash en Go en daarna naar het museum alleen als er geen lange rij voor de deur staat.
We lopen met een vol boodschappen karretje naar de wasserette en ik doe alle was doorelkaar in een machine, ik ga zitten en manlief loopt een rondje , de machine heeft gedraaid en heeft zijn werk goed verricht, mijn zwarte broek zit onder de witte pluis van de witte handdoek. Ppppffff dat was dus een nieuwe handdoek en ik bedenk in het appartement wel hoe ik dit oplos. Bijna alles kan in de droger en een uur later zijn we weer in onze hut.
Ik dompel mijn broek in het water en hang deze buiten op . Straks zie ik wel verder of het gelukt is een gaan een museum bezoeken en dat is heel wat voor ons, wij zijn echte barbaren als het op kunst kijken aankomt.
Er is geen rij en ook geen excuus om niet naar binnen te gaan. De mannelijke cassier vraagt of we 65 plus zijn want dan krijgen we korting. Zie ik er echt al zou oud uit is mijn vraag aan manlief, wat denk je zelf is zijn antwoord. Ik zie geen verval maar anderen wel, in de stadsbus staan mensen voor mij op. Ik zal het maar aanvaarden. Het levert in ieder geval op veel plaatsen korting en zitplaatsen op.
Ik hoef geen mobiele gids, ik luister toch niet. We beginnen aan de ronde. We kijken geïnteresseerd en lezen de teksten op de bijbehorende kaartjes naast de kunstwerken, 2 etages met schilderijen, pentekeningen, etsen en keramiek. Wanneer we buiten staan is de vraag van manlief, als jij naar het geboortehuis van Picasso wil dan mag je alleen gaan ik blijf hier op terras op jou wachten.
Vind je het erg dat ik dan bij jou blijf zitten?
We zitten heerlijk in de zon op Plaza la Merced, het is daar elke dag erg druk. Wat ga je vanavond koken is de vraag van manlief? Ik heb een zeebaars gevangen en die wordt op de wijze van Bilbao klaar gemaakt. Klinkt interessant is het antwoord. Wanneer we thuis komen bekijk ik mijn broek en de ramp van witte pluis is niet verdwenen. Niet nu, is mijn gedachte, morgen kijk ik verder. Ik heb maar 2 broeken bij me want ik wilde met weinig bagage van huis.
Ik ga de vis voorbereiden, knoflook schijfjes bakken met gedroogd peper, alles uit de olie en hierin de zeebaars bakken. Een salade met olijven, tonijn en een dressing. Ik kan koken, zeker kan ik dat maar de vis is van binnen nog rauw op de vraag, dit is mij nog nooit overkomen. Is dit mijn straf, omdat ik de zeebaars in zoutkorst weken geleden heb teruggestuurd naar de keuken bij La Isla?
Ik zal het nooit weten, wat ik wel weet dat we allebei een stukje vis op ons bord hebben liggen ter grootte van een postzegel. Later op de avond neem ik nog een appel.
Vandaag nog even de supermarkt in, we kiezen weer voor een andere Mercado, dicht bij ons appartement. Een briefje gemaakt en daar mag niet van worden afgeweken. Tot en met zaterdag kook ik zelf. En vanaf zondag tot aan volgende week zondag gaan we uiteten, er komt een kind over en we gaan genieten van goede restaurants. Naar het strand was de bedoeling maar om de een of andere reden komen we niet zover. We drinken koffie aan de Plaza de la Constitution, heel veel jaren geleden liepen wij daar ook op een regenachtige dag en toen werd er luid mijn naam geroepen, ik dacht hoezo, wie roept mij nu en daar zaten familieleden en vrienden. Wij gaan daar vandaag zitten maar wij zien niemand voorbij komen. Een cafe bombon met extra slagroom en 2 kleine gebakjes. Dat mag vandaag want er is nog plek in onze maag over na die vis van gisteren die we niet hebben gegeten.
Wanneer de zon daar vertrekt lopen we terug naar Plaza la Merced, heerlijk in de zon, ik voel me totaal niet schuldig dat we niet meer uitvoeren dan wat is beschreven in mijn verhalen. We zijn op overwintering en we zijn geen toeristen.
Manlief bekijkt op zijn gsm naar hotelovernachtingen, wij vertrekken 19 maart maar we moeten 18 maart uit ons appartement. Dat is op zich weer een verhaal dus daar laat ik het bij. Er zijn verschillende opties en we besluiten om even een hotel te bekijken. De stappenteller heeft vandaag geen overuren gemaakt en daarom mogen we nog even lopen. We komen in de buitenwijk en dat is een verrassing. Daar wonen de Malagaren en we zien mooie spaanse huizen liggen tussen de hoge appartementen, in bepaalde straten zie ik verschrikkelijk mooie graffiti afbeeldingen. Ja die moet ik fotograferen, Nele ik ga mee in jouw hobby, op zoek naar graffiti en dit op beeld vastleggen.
Naar huis, ik heb trek, vandaag gebakken varkenshaas met verse ravioli, een romige saus met gorgonzola en knoflookzalf. Van 3 grote bollen knoflook die ik zacht heb laten koken in een bodempje water en dit pureren tot een mooie zalf. Geweldig, dit gaat morgen op mijn brood in plaats van smeerboter.
-
03 Maart 2023 - 22:32
Nele:
Ja die muurversierselen kunnen mooi zijn he en eens jouw ogen daarop vallen, ja dan ben je verloren. Nog een fijne tijd daar en liefs aan Herman. Groetjes Nele
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley