devroompjesgaannaarsevilla

Woensdag 25 januari,

Dinsdagmorgen tegen 11.00 gaat de bel, er staat beneden iemand aan de deur die iets komt brengen of die graag naar binnen wil. Manlief sprint uit bed, ja we liggen er nog in. Hij verwacht een pakketje, een kleine draagbare wifi om overal buiten de deur onze apparaten te voorzien van internet etc. Hier wacht hij al een paar weken op en hij had een voorgevoel dat het nu zou komen. Hij trekt zijn spijkerbroek onder zijn pyamajas aan en ik bedenk dat het geen slechte combinatie is.

Een vrouwelijke postbezorger staat voor onze voordeur, ze wil graag het paspoort van manlief zien en een handtekening. Dit is het langverwachte pakketje. Hij gaat terug in bed liggen en in no-time ligt het bed bezaaid met verpakkingen, envelop, gebruiksaanwijzing en alles wat nodig is om dit apparaatje aan de gang te krijgen.

Maar eerst uit bed en ontbijten, ons broodje ligt klaar bij de bakker en manlief reserveert het volgende broodje voor donderdag.

Na het ontbijt gaat manlief zijn hobby uitoefenen, klooien met apparatuur kun je aan hem overlaten. Soms gaan dingen snel en soms zit het tegen en dan duurt het erg lang.

Ik ga mijn hobby uitoefenen na het ontbijt, we eten deze avond kleine hapjes en ik ga wat voorbereidingen doen.

Een salade van pulpo maken met een gare en afgekoelde aardappel, ui, knoflook en tomaat. Een dressing van olijfolie, citroensap, een scheutje van mijn zelfgemaakte chilidressing die een beetje uit de hand is gelopen qua pittigheid en waar ik zorgvuldig mee moet zijn anders is het hele gerecht bedorven. Wanneer alles onder elkaar zit laat ik deze salade met rust.

Er staat nog een schaaltje met spinazie, daar hoef ik niets aan te doen. Een paar plakken Lomo de Jerez, dit heb ik kant en klaar gekocht bij de Aldi en in dunne plakken gesneden en ik maar er mijn anijssaus bij. 1 dl spaanse anijslikeur met 32 gram suiker en dit in laten koken totdat de saus stroperig is. Hoe weet ik nu wat 32 gram suiker is? Omdat hier 4 suikerzakjes van 8 gram suiker voor zijn gebruikt, Ik koop hier nooit suiker want zoveel gebruik ik hier niet van en verzamel daarom de suikerzakjes die we bij de koffie krijgen.

Ik heb nog stukje ossenhaas en die ligt al gesneden en al 24 uur in een sojadressing. Een paar stengels spaghetti die ik in korte stukjes breek en gaar kook. Die gaan later door de gebakken biefreepjes. Nog wat gemarineerde kaas en uitgebakken seranoham. Het wordt een klein spaans feestje hoop ik.

Tegen 14.00 werkt het wifi apparaatje en we gaan koffiedrinken maar waar? De zon schijnt maar de wind is winderig en kil. Naar de 5de etage van El Corte Ingles, daar liggen verschillende restaurantjes en daar kun je koffie drinken. Rond lunchtijd is het daar druk met dames met een blauwe haarkleur en meer tea en koffie drinkende personen. Een klein gebakje met goudpoeder, we zitten eerste klas vandaag.

Een rondje over de dameskleding want het is rebajas en je weet nooit wat er nog aan mijn handen blijft plakken. En dan naar de supermarkt in de kelder voor een potje zeezout, op de begane grond naar de stand van Chanel, ruikt Chanel nr 19 nog steeds zoals ik het mij herinner uit mijn jonge jaren? Jawel, dit is de geur die ik vroeger van manlief kreeg tijdens zijn werkzaamheden in het buitenland. Nu herhaalt hij deze gift nog een keer. In bed draag ik alleen Chanel nr 5 is een uitspraak van Marilyn Monroe. Bij mij blijft het dragen van Nummer 19 beperkt tot overdag en het beetje geur wat nog is blijven hangen wanneer ik naar bed ga bekleed ik met een oud T-shirt.

We genieten die avond van mijn zelfbereide brouwsels, we overleven het allebei en ik mag weer een dag blijven is de uitspraak van manlief.

Woensdag,

Vandaag gaan we lunchen, het heeft lang geduurd maar we zijn eruit waar we heen gaan. Een menu del Dia, ik heb me suf gezocht op internet maar deze informatie wordt niet gedeeld bij mijn zoektocht naar restaurants met dit menu.

Ook Sevilla by Mandy kan me geen antwoord geven. Ik heb ooit een heel leuk restaurantje gezien midden in de wijk van Santa Cruz waar de groen gelakte spaanse stoeltjes stonden en een oordovend geluid van de spaanse bevolking, helaas ik heb het niet meer gevonden.

In de Calle Mateos Gago liggen diverse restaurants, allemaal erg toeristisch maar sommige springen er voor mij uit voor herhaling.

Normaal gaan we naar cafe El Cathedral maar die heeft geen menu del dia. Een paar restaurants verderop staat wel een bord buiten met dit menu. Een van die twee gaat het worden, het is ontzettend druk maar bij bar La Moderna is nog net een tafel vrij. We gaan naar binnen en bestellen het dagmenu. Manlief gaat voor de ibericoham en ik voor de albóndigas in tomatensaus, als hoofdgerecht neem ik de carillada en manlief de kipstukjes. Allebei een pilsje erbij en als postres de beroemde flan. Dit alles voor 13.90 per persoon.

De kwaliteit is goed, de carillada was botermals, de kipstukjes goed gepaneerd, de balletjes waren smakelijk, de ham goed gesneden en de flan? Flan is flan en die was prima, we hebben dit menu onder de spaanse klanken van Julio Iglesias verorberd.

Conclusie, als je meer dan een week hier verblijft is het prima om dit een keer te doen. Je staat binnen een uur weer buiten en je maag is gevuld. Wanneer je maar een paar dagen in Sevilla verblijft en je bent een lekkerbek dan zou ik niet voor deze keuze gaan maar op jacht naar de vele goede restaurants die hier aanwezig zijn.

Ik heb een antwoord op mijn vraag en wij gaan verder met het reserveren van een tafeltje in een restaurant van onze keuze. We lopen langs El Pinton en reserveren voor 4 februari een plekje en aanstaande zaterdag gaan we naar El Traga.

We maken nog een rondje door de stad, een cappucino bij La Canasta, een paar mooie waaiers voor een vriendin in Maastricht waarbij we via een cameraverbinding in de winkel contact met haar hebben gemaakt welke voorkeur ze heeft qua kleuren.

Via internet kwam ik heeeeeel toevallig een afbeelding tegen van een gouden bordje wat ik erg graag aan mijn verzameling borden thuis in Maastricht wil toevoegen.

Naar Zara Home want daar zouden ze deze borden verkopen. Helaas, ik zie ze niet liggen maar een jonge knul helpt mij met het vinden van deze bordjes. 7 van deze glazen bordjes met een goudfolie er door heen staan op de onderste plank van deze winkel. Ja, 6 gaan er mee naar Nederland. Hoe ga je deze mee naar huis nemen is de vraag van manlief? Ook daar had ik natuurlijk al over nagedacht. Zolang ik mijn eigen koffer van Sevilla naar Cadiz en Malaga sleur kunnen ze tussen mijn kleding in mijn koffer. Maar wanneer mijn koffer door een jonge spaanse god het bagageruim in wordt gegooid dan gaan deze borden met de nodige beschermingen in mijn grote reistas en die mag ik meenemen in het vliegtuig. Problema resuelto.