devroompjesgaannaarsevilla

Maandag 23 januari,

Vrijdagmiddag rond 14.30 kwam de loodgieter met een nieuwe afdekplaat voor ons toilet. Dit was nummer 3, de loodgieter dan. Er wordt wat heen en weer gebeld en we begrijpen uit de verhitte gesprekken dat het niet gaat zoals het zou moeten. Een nieuwe man van de firma komt erbij, deze begint in de ombouw van het toilet te kappen om zodoende de afdekplaat passend te krijgen. Dat er daardoor weer een lijst ontstaat die de binnenkant van het toilet laat zien is een ander verhaal. De dekplaat zit erop en hij werkt, de slaapkamer is weer voorzien van een grijze waas en ik pak zelf de bezem en de dweil om alles een beetje toonbaar te maken.

Ze komen nog een keer terug, wanneer? Wij hebben deze maand in Spanje meer monteurs over de vloer gehad dan in heel mijn Nederlandse leven.

We hebben onze koelkast weer gevuld en zaterdag ga ik paella maken. Een pak ronde rijstkorrel rijst, een pak zeevruchten bouillon inclusief alle kruiden volgens de verpakking. Wit vis, gamba's, schoongemaakte inktvis, rode en groene paprika, chorizo, knoflook en de van thuis meegebrachte kruiden.

Zaterdagmiddag lopen we naar Eureka en drinken daar onze cappuccino en daarna tippelen we letterlijk langs de Maas waar een looppad en fietspad aan grenst op naar Lonja del Barranco. Ons favoriet plekje als de zon schijnt, daar kun je in de wintermaanden wanneer de zon schijnt het langst genieten van de zon. Maar tegen de tijd dat we daar gearriveerd zijn is de lucht bezaaid met wolken. We nemen plaats aan een van de hoge tafels en een ober vraagt wat we willen drinken. Bij het 2de drankje nemen we een kaasplank, een voorafje voor onze maaltijd later thuis. Papayo is mijn lievelingskaasje.

Tegen 18.00 wandelen we terug en ik ben over mijn grens gegaan qua stappen.

De keuken in en mijn paella maken. De klus is groter dan ik had ingeschat, de inktvis snij ik in ringen en deze frituur ik in een laagje olie. Het spettert alle kanten uit, alles zit onder de olie inclusief ikzelf. Wacht ik heb een originele sevilliaanse schort, die hangt aan de kasdeur. Dat is wel rijkelijk laat om die aan te trekken klinkt het vanuit de woonkamer. En nu gaat alles erg snel, de inktvis ringen zijn erg bruin, de paella begint wat aan te bakken en ik draai een beetje door.

Uiteindelijk staat er een bordje paella op tafel, veel te veel aan hoeveelheid opgeschept, er zit nog paella in de pan voor een heel weeshuis en de honger is niet zo groot vanwege het kaasplankje rond 17.00.

Ik hang lui op de bank wat later op de avond en krijg wat last van mijn onderstel, mijn knieen etc werken me vandaag tegen. Om 23.00 ga ik mijn bed in en slaap een gat in de dag op zondag. Ik zal het nodig gehad hebben. De pijn is bijna verdwenen en ik vermoed dat ik toch iets teveel van mezelf geeist heb door die flinke wandeling.

Zondag houden we het rustig, we komen niet verder dan bar Eureka waar we met dikke winterjas in de zon zitten. De temperatuur komt niet hoger dan 13 graden en dat is killetjes is mijn mening. Ik heb mijn handschoenen aangetrokken en zie dat ik de enige ben die zo ingepakt is. De spaanse bevolking zit zonder jas en ik zit in vol ornaat alsof ik op de Noordpool zit, de winterjas tot onder mijn kin dichtgeritst, handschoenen aan en in elkaar gedoken.

Tot 18.00 blijven we zo zitten, genieten en kijkend van de mensen rond ons, het schuiven en verplaatsen van tafels en stoelen en inmiddels is ook de popcornmaker gearriveerd en de geuren komen ons tegemoet.

We hebben een tafel gereserveerd bij Lobo Lopez, de menukaart heb ik online al bestudeerd en deze is sinds vorig jaar niet meer veranderd.

We krijgen een mooi plekje en ik bestel de eerste twee gerechtjes. Uiteindelijk sluiten we de avond af met 7 tapa gerechtjes, foi de gras, solomillo, ensalada de pollo, kippenvleugeltjes, carpaccio, kabeljauwballetjes in een deegjasje van inktvisinkt en een mini hamburger. Ik heb de kaart nu wel weer gezien voor een jaar. Dit restaurant hoort bij een restaurant keten met verschillende namen maar die ongeveer dezelfde gerechten op de kaart hebben staan.

Een dezer dagen eens het internet op gaan om te kijken waar we nog willen gaan eten. Er staan nog een paar restaurants op ons verlanglijstje en die zullen we eens gaan benaderen voor een reservering.

Ook een menu del día, dat gaat er deze week ook van komen. Ik wil graag weten wat de kwaliteit van dit menu is.

Vandaag is het alweer 23 januari, inmiddels zijn we 5 weken aanwezig in Sevilla en het voelt als thuis, ik vind het gek om je op 2 plaatsen in Europa zo thuis te voelen. We komen mensen tegen die wij herkennen en zij ons. We maken spaanse praatjes, de bakker waar manlief elke ochtend een broodje haalt verontschuldigt zich omdat ons broodje uitverkocht was. Manlief en de bakker maken samen de afspraak dat er elke dag een broodje voor ons klaar ligt. Nou elke dag zeg ik, we gaan ook eenmaal per week lunchen en dat ontbijten we niet en soms wil ik een croissant.

De afspraak wordt weer veranderd, manlief geeft aan of we de volgende dag een broodje komen halen. Dit is een dag van te voren nog wel in te schatten.

Ik stap om 12.00 de deur uit om naar het zwembad te gaan en kom onze buurman tegen, die heb ik in al die weken nog niet gezien. De voordeur van hen ligt op 10 cm van onze voordeur maar toch tref je elkaar niet snel. Hij vraagt of ik naar het zwembad ga want zijn vrouw gaat bijna dagelijks en ik vertel in het spaans hoe vaak ik ga zwemmen per week.

Wat een genot als je een klein beetje kunt praten met de buren. We nemen bij de voordeur afscheid, hij gaat rechtsaf en ik linksaf. Om 13.30 ben ik weer thuis. Breng een beetje kleur op mijn ogen en op mijn lippen en hup de deur weer uit, we gaan koffie drinken.

We gaan Casa de Pilatos bezoeken en ik krijg nog een laatste tip van Sevilla by Mandy dat er maar 100 personen naar binnen mogen om 16.00 en dat je er op tijd bij moet zijn.

Om 15.30 staan we voor de deur en langzaamaan wordt de rij steeds langer. Vanaf 15.00 uur gaan de eerste 100 personen naar binnen, dan om 16.00 en de laatste ronde is om 17.00.

We lopen op ons gemak door de tuinen, binnenplaatsen en kamers. Het is een 16de eeuws paleis en ligt in de wijk Santa Cruz. Na het Alcazar is dit het mooiste paleis en het best bewaarde gebouw van Sevilla lees ik op de folder. Er lopen verschillende bouwstijlen door elkaar heen.

Ik zie een vreemd schilderij van een man met baard die een vrouwenborst heeft en een kind laat drinken. Het schilderij heet: "de vrouw met baard", hoe kun je het verzinnen

Maar in een half uur hebben wij het wel gezien. We gaan een terrasje opzoeken en nemen een glaasje bier met een schaaltje olijven.

Op de terugweg naar onze hut komen we langs El Traga, een van die restaurants op ons verlanglijstje. Manlief gaat naar binnen en we reserveren voor aanstaande zaterdag een tafel voor 2.