devroompjesgaannaarsevilla

Dinsdag 11 februari,

Ik heb een afspraak om 12.15 met een Nederlandse masseuse, zij kwam op advies van Inma (los Tulipanes) op onze wathsappgroep. Nederlanders in Sevilla, een hele goede zet van Inma en ik heb meteen gereserveerd. Heerlijk een ontspanningsmassage van 50 minuten. Ik loop er te voet naar toe, vlakbij de seta's en dan door wat kronkelige smalle straatjes naar Calle Guadeluape. Ik heb gisteren de route op googel al een aantal keren bekeken en ik snap waar ik waar de straat ligt. Je verdwaalt hier erg gemakkelijk, het lijkt simpel maar voordat je het weet zit je aan de andere kant van de stad. Even Nederlands praten en verwend worden.

Vandaag ga ik eindelijk eens de vissenkop met de graat bereiden tot een smakelijke bouillon, deze ligt al een aantal weken in mijn vriezer en hij heeft het erg koud.
In een pan met koud water trek ik in 20 minuten een geurige bouillon met een bol knoflook en een paar uien.
Alles afgieten door een zeef die voorzien is van een natte theedoek zodat ik een heldere bouillon heb.
De gegaarde bol knoflook ontdoen van de schil en de knoflook fijn prakken met een lepel.
De bouillon weer op het vuur zetten, de knoflookpasta er bij doen, op smaak maken met peper en zout of een bouillonblokje.
1 eetlepel gerookte paprikapoeder en van mijn zelf samengestelde chorizokruiden ook een 1 eetlepel.
De bouillon is op smaak, nu de overige ingrediënten toevoegen, 3 volle eetlepels ongekookte rijst, 3 tomaten ontdoen van de schil en in stukjes snijden, ½ groene paprika in blokjes en dit alles even aan de kook laten komen en dan het vuur klein zetten en dit alles zo laten staan totdat de rijst gaar is.
ik heb op het laatste moment nog ½ pot grote witte bonen toegevoegd. Door de rijst en de bonen is de bouillon wat ingedikt. 1 stuk rode zalm, tonijn en kabeljauw in gelijke stukken verdeeld en dit in de grillpan gebakken. In een diep bord een paar grote soeplepels bouillon opschenken en daarop de gebakken vis.
We hadden een verrukkelijke zarzuela nadat we onze hersens hadden laten werken in de Spaanse les. Dit hadden we verdiend.

Woensdag 12 februari,

Het is vandaag bewolkt, we gaan weer eens een flinke wandeling maken door de stad.
Een cappuccino en een café americano bij de mercado aan de rivier met een klein bordje met zoete Spaanse lekkernijen.
Dan de brug over naar Triana, het is vandaag erg rustig in de stad.
Overal plaats genoeg op de vele terrassen, op de terugweg bedenken we dat we graag nog een keer willen dineren op de hoek van de brug.
We proberen een tafel te reserveren voor aanstaande zaterdag maar helaas alle dagen zijn al volgeboekt.

We laten het even rusten, er zijn nog andere restaurants die we graag willen bezoeken zoals El Gallinero de Sandra.
Dit restaurant staat al jaren op ons verlanglijstje maar we vergeten vaak dat we moeten reserveren.
Vanavond tegen 20.30 bellen we met het restaurant om te reserveren. We drinken nog een cerveza op plaza San Francisco.
Naar huis, vandaag arme lui aardappelen, 2 kleine varkensmedaillons, dubbel gedopte tuinbonen met seranoham en geraspte kaas.
Simpel maar heerlijk. Dit was het weer voor vandaag. Herman belt met het restaurant en ze hebben gelukkig nog wel een plaatsje voor ons op zaterdagavond.

Donderdag 13 februari,

Vandaag piept de zon weer door de wolken, even naar de MASS voor het avondeten. Gebakken garnalen met noodels, paprika, doperwten, bosui, gember en knoflook. Vandaag op de Aziatische toer.
Bij de MASS geen verse garnalen, dan maar uit de diepvries, geen noedels, dan maar 2 bekers instant noedelsoep en zo moet ik schipperen met dingen die er niet zijn of anders verpakt zijn zoals ik het niet bedoeld had. 14.00, nog een paar uurtjes voordat we weer naar les moeten.

We gaan samen op ons terras onder de parasol de onvoltooide tegenwoordige tijd en de voltooide verleden tijd bestuderen en zo vliegt de tijd.
Morgen is het Valentijnsdag, ik pak een mooie kaart en schrijf daar een Spaanse liefdesverklaring op voor onze docenten.
Sinds ik een gesprek heb gehad met Rosa en ik de Spaanse studie voor mijzelf op een laag pitje heb gezet gaat het ineens stukken beter. Ik begin er lol in te krijgen en ik versta warempel een hele les zonder dat er een woord Engels wordt gesproken.
We krijgen een email binnen, of we zaterdag zin hebben in een cursus dansen met na afloop Sangria.
Wat vervelend nu, we hebben een paar minuten geleden een restaurant geboekt voor die avond.
Dan houden we die dansles maar te goed voor een volgende keer. We lopen na afloop van onze les naar “Thea” voor een Copa. Maar we moeten even langs een reisbureau omdat we twee pasjes willen hebben waardoor we met korting kunnen reizen.
We zijn allebei boven de 60, we hebben een NIE nummer dus dat moet lukken. Op de hoek van onze straat zit een reisbureau en we gaan naar binnen.
olgens de dame die ons helpt moeten we van origine de Spaanse nationaliteit hebben maar dat is volgens Herman niet waar. De dame gaat op het internet kijken en Herman heeft gelijk. Ze vult al onze gegevens in met ons NIE nummer en ze print 2 kaartjes uit, deze pasjes zijn een jaar geldig.
Bij de boekwinkel kopen we 2 plastic houdertjes, knippen de kaartjes op maat en morgen gaan we naar het treinstation om uit te puzzelen hoe het allemaal werkt.
Langzaam, heel erg langzaam ontrafelen we beetje bij beetje alle geheimen van dit land. Morgen nemen we om 11.15 uur de trein naar Jerez de la Frontera. Lunchen en daar na een rondje door de stad. De temperaturen zijn goed, de zon gaat schijnen, we zorgen ervoor dat we rond lunchtijd daar zijn en we reserveren geen terugreis. Volgens mij is het plan van aanpak deze keer perfect geregeld.