devroompjesgaannaarsevilla
Blijf op de hoogte en volg Annette
25 December 2019 | Spanje, Sevilla
Dinsdag 24 december,
We zijn op hoedenjacht geweest, Herman wil graag een nieuwe hoed. Maar het moet wel een zomers model zijn. Hier is het nu winter maar in onze beleving is het zomer, we lopen een hele mooie hoedenzaak binnen want we hebben in de etalage een paar hoeden gezien die misschien de juiste hoed kan worden.
De dame begrijpt ons maar die hoeden zijn nu niet te koop. Hoezo niet, ze staan toch in de etalage, ja maar het is nu winter. Om een heel lang Spaans verhaal kort neer te schrijven, nee het is niet mogelijk om een van die hoeden te kopen, laat staan ze even te proberen.
Wij verlaten zeer teleurgesteld de winkel. En nu? Ja, ik weet het ook niet. De stalletjes die overal in de stad staan en waar Herman afgelopen winter zijn hoedje had gekocht hebben op dit moment geen zomers hoedje, dit hoedje hadden we afgelopen Maart gekocht en nu verkopen ze alpino’s en oude mannen petten.
Ik had nog voorgesteld om zijn hoedje in de koffer mee te nemen maar volgens hem ging dat niet want dan deukt het in en je gaat ook niet in de winter vanuit Nederland met een dikke winterjas aan en een zomerhoed op je hoofd naar Spanje.
Het is toch echt een zon die hoog in de lucht staat en warmte uitstraalt. Wanneer we een paar dagen later weer langs die winkel lopen hangen die mooie zomerse hoeden nog steeds in de etalage maar we gaan niet meer naar binnen.
Gisteren zijn we naar Plaza de España gelopen, een geweldig mooi plein met daar rondom heen een park. We gaan naar de immigratiedienst om inlichtingen te krijgen om een NIE nummer aan te vragen.
Als je langer dan 3 maanden in Spanje verblijft dan is het aan te raden om zo’n nummer te hebben, dit wordt eenmaal verstrekt en is jouw persoonlijke nummer. Het is gelijk aan ons BSN nummer. Misschien dat er heel toevallig een fijn appartement voorbij komt om te kopen en dan zullen we een bankrekening moeten openen en voor dit alles hebben we een persoonlijk nummer nodig.
We hebben ons huiswerk op internet al gedaan maar je komt zoveel verschillende verhalen op internet tegen dat we eerst eens gaan luisteren bij de immigratiedienst. Dat is onze bedoeling, maar dan verschijnt er een grote, brede en imposante beveiliger en we komen niet verder dan de voordeur. Herman vraagt wanneer het kantoor weer open is en er volgen dagen en data ’s en openingstijden in het Spaans. Morgen is de vraag van Herman? Ik heb mijn twijfels bij het antwoord wat Herman mij weer geeft, morgen gaan we terug.
We gaan in het zonnetje zitten op een van de mooie bankjes op het plein met Ceramique tegels. Het is druk en er wordt Spaanse muziek gemaakt en we genieten intens, in de verte wordt de flamenco gedanst. En ik voel langzaam in mijn hals een straaltje transpiratie naar beneden glijden over mijn rug.
Als we even zo gezeten hebben vind mijn eega het welletjes, er komt hier geen ober voorbij en hij wil graag iets drinken. Ik sta op en trek mijn vest uit zodat ik wat kan opdrogen.
We lopen verder door het park en het enige wat we horen zijn de groene parkieten. Het is rustig in het park en aan de straatkant ligt een klein cafeetje met terras. We drinken een glas wijn en lopen via de rivierkant terug.
In de eerste week van januari ben ik jarig en wie jarig is die trakteert is ons motto.
Ik heb daarom een restaurant besproken waar ik graag wil eten die avond, aangezien mijn verjaardag op een vrijdag valt en het dan overal druk is heb ik een tafel met tijdstip besproken.
Dat ging in het Nederlands maar de emailbevestiging was in het Spaans. Ik heb daar toch maar even googel vertaal over heen laten gaan. Ik kon kiezen, als ik aan de frontline wilde zitten dan kon ik reserveren voor 15.= per persoon. Dit houdt wel in dat je daar een cocktail voor krijgt en koffie en een plek aan de rivier. Een vreemde manier van reserveren, maar wie jarig is die trakteert.
Vandaag zijn we echt om klokslag 09.30 opgestaan want we gaan naar de immigratiedienst. Het kantoor zou open zijn tot 14.00. om 11.30 gaan we de deur uit en in een klein half uurtje zijn we daar. Het is nog niet druk in de stad. Maar daar aangekomen hangt er een brief op de deur dat het kantoor vandaag dicht is.
Er staan wat andere openingstijden bij, ik roep; “ maak nu maar een foto van dat briefje want dan weten we wanneer ze wel open zijn”.
Op de terugweg komen we langs een pennenwinkeltje. Hier verkopen ze alles wat met pennen, potloden, vullingen etc te maken heeft. Je moet er zelfs een nummertje trekken zo druk is het altijd. We hebben een paar pennen bij ons en die liggen lekker in de hand maar de vulling is leeg. Vanaf januari gaan we weer naar school en dan wordt er weer veel geschreven en dan moeten de pennen gevuld zijn.
Als we dan toch al zo “vroeg” de deur uit zijn gegaan dan kunnen we nu ook wel ergens al een kop koffie gaan drinken. we lopen naar Dos de Mayo, een traditioneel restaurant met terras en liggend in de zon. 2 koffie por favor, helaas, ze hebben geen koffie.
Natuurlijk hebben ze wel koffie maar die kun je pas drinken als je hebt gegeten en we hebben net een paar uur geleden ons ontbijt achter de rug.
We kunnen bij een cafeetje een koffie drinken met een terras in de schaduw.
Nou ik dacht het toch niet. Ik loop een beetje nukkig weg, we hebben thuis een heel groot terras waar je koffie in de zon kunt drinken roep ik hard. “Wat hebben we”, zegt Herman? Ik zeg; “een groot terras met zon waar we koffie kunnen drinken”. Maar we hebben toch geen koffie in huis is zijn wederantwoord. Hier kan ik niet tegenop.
We gaan naar de gourmet markt op de 5de etage van El Corte Ingles, daar is nog plaats genoeg en we drinken daar een koffie in de zon met uitzicht over de Seta’s en de Kathedraal.
En nu naar huis, mijn voorbereidingen doen voor Kerstavond. In Sevilla wordt kerstavond gevierd en morgen op Kerstdag is iedereen weer op de been, we kunnen zelfs ons vers broodje gaan halen bij de MAS. Herman gaat een pilsje drinken bij Eureka en ik ga de keuken in. op de terugweg komt hij Nederlandse toeristen tegen die hard tegen elkaar roepen waarom alles gesloten is. Ja, dat heet voorbereiding.
Voor vanavond staat op het menu: Ham, want zonder ham begin je geen etentje in Spanje. Gedroogde tonijn, die nu in hele dunne plakjes in de olijfolie ligt te marineren en die straks op een gegrild sneetje stokbrood gaat met een salade van gegrilde paprika, artisjokken, olijven, kappertjes en imitatie Aal.
Een taartje maar dan hartig en zo zien ze er ook uit. Ik maak een aardappelpuree met een lepel van mijn paprikasaus met een ietsepietsie groene sambal, deze sambal is zo heet uitgevallen dat een mespuntje je al in de fik kan zetten.
Ik gebruik deze puree als onderlegger voor mijn Tonijn tataki, daar omheen zeewiersalade en ik heb de kleuren groen, oranje en bruin op mijn bord. Het is een plaatje geworden.
Dunne plakjes verse zalm liggen te garen in een olijfolie/citroenmengsel. Gefrituurde aardappelschijfjes zijn de basis om daar een lapje gebakken hertenbiefstuk op te leggen. Er staan verschillende soorten zelf gemaakte sausjes in de koeling. Een blikje Eendenlever met truffel en een ieniemienie potje kaviaar. Mooie wijnen liggen klaar, de salontafel is gedekt, en manlief heb ik op het laatste moment nog snel naar de MAS gestuurd voor een paar kaarsen om een beetje sfeer te creëren. Kerstservetten en 3 kaarsjes dat is onze bijdrage aan de kerstsfeer. Wij zijn er klaar voor.
Hele fijne feestdagen, het is nu 25 december en wij hebben het al gehad. Wij zijn er klaar mee.
We zijn op hoedenjacht geweest, Herman wil graag een nieuwe hoed. Maar het moet wel een zomers model zijn. Hier is het nu winter maar in onze beleving is het zomer, we lopen een hele mooie hoedenzaak binnen want we hebben in de etalage een paar hoeden gezien die misschien de juiste hoed kan worden.
De dame begrijpt ons maar die hoeden zijn nu niet te koop. Hoezo niet, ze staan toch in de etalage, ja maar het is nu winter. Om een heel lang Spaans verhaal kort neer te schrijven, nee het is niet mogelijk om een van die hoeden te kopen, laat staan ze even te proberen.
Wij verlaten zeer teleurgesteld de winkel. En nu? Ja, ik weet het ook niet. De stalletjes die overal in de stad staan en waar Herman afgelopen winter zijn hoedje had gekocht hebben op dit moment geen zomers hoedje, dit hoedje hadden we afgelopen Maart gekocht en nu verkopen ze alpino’s en oude mannen petten.
Ik had nog voorgesteld om zijn hoedje in de koffer mee te nemen maar volgens hem ging dat niet want dan deukt het in en je gaat ook niet in de winter vanuit Nederland met een dikke winterjas aan en een zomerhoed op je hoofd naar Spanje.
Het is toch echt een zon die hoog in de lucht staat en warmte uitstraalt. Wanneer we een paar dagen later weer langs die winkel lopen hangen die mooie zomerse hoeden nog steeds in de etalage maar we gaan niet meer naar binnen.
Gisteren zijn we naar Plaza de España gelopen, een geweldig mooi plein met daar rondom heen een park. We gaan naar de immigratiedienst om inlichtingen te krijgen om een NIE nummer aan te vragen.
Als je langer dan 3 maanden in Spanje verblijft dan is het aan te raden om zo’n nummer te hebben, dit wordt eenmaal verstrekt en is jouw persoonlijke nummer. Het is gelijk aan ons BSN nummer. Misschien dat er heel toevallig een fijn appartement voorbij komt om te kopen en dan zullen we een bankrekening moeten openen en voor dit alles hebben we een persoonlijk nummer nodig.
We hebben ons huiswerk op internet al gedaan maar je komt zoveel verschillende verhalen op internet tegen dat we eerst eens gaan luisteren bij de immigratiedienst. Dat is onze bedoeling, maar dan verschijnt er een grote, brede en imposante beveiliger en we komen niet verder dan de voordeur. Herman vraagt wanneer het kantoor weer open is en er volgen dagen en data ’s en openingstijden in het Spaans. Morgen is de vraag van Herman? Ik heb mijn twijfels bij het antwoord wat Herman mij weer geeft, morgen gaan we terug.
We gaan in het zonnetje zitten op een van de mooie bankjes op het plein met Ceramique tegels. Het is druk en er wordt Spaanse muziek gemaakt en we genieten intens, in de verte wordt de flamenco gedanst. En ik voel langzaam in mijn hals een straaltje transpiratie naar beneden glijden over mijn rug.
Als we even zo gezeten hebben vind mijn eega het welletjes, er komt hier geen ober voorbij en hij wil graag iets drinken. Ik sta op en trek mijn vest uit zodat ik wat kan opdrogen.
We lopen verder door het park en het enige wat we horen zijn de groene parkieten. Het is rustig in het park en aan de straatkant ligt een klein cafeetje met terras. We drinken een glas wijn en lopen via de rivierkant terug.
In de eerste week van januari ben ik jarig en wie jarig is die trakteert is ons motto.
Ik heb daarom een restaurant besproken waar ik graag wil eten die avond, aangezien mijn verjaardag op een vrijdag valt en het dan overal druk is heb ik een tafel met tijdstip besproken.
Dat ging in het Nederlands maar de emailbevestiging was in het Spaans. Ik heb daar toch maar even googel vertaal over heen laten gaan. Ik kon kiezen, als ik aan de frontline wilde zitten dan kon ik reserveren voor 15.= per persoon. Dit houdt wel in dat je daar een cocktail voor krijgt en koffie en een plek aan de rivier. Een vreemde manier van reserveren, maar wie jarig is die trakteert.
Vandaag zijn we echt om klokslag 09.30 opgestaan want we gaan naar de immigratiedienst. Het kantoor zou open zijn tot 14.00. om 11.30 gaan we de deur uit en in een klein half uurtje zijn we daar. Het is nog niet druk in de stad. Maar daar aangekomen hangt er een brief op de deur dat het kantoor vandaag dicht is.
Er staan wat andere openingstijden bij, ik roep; “ maak nu maar een foto van dat briefje want dan weten we wanneer ze wel open zijn”.
Op de terugweg komen we langs een pennenwinkeltje. Hier verkopen ze alles wat met pennen, potloden, vullingen etc te maken heeft. Je moet er zelfs een nummertje trekken zo druk is het altijd. We hebben een paar pennen bij ons en die liggen lekker in de hand maar de vulling is leeg. Vanaf januari gaan we weer naar school en dan wordt er weer veel geschreven en dan moeten de pennen gevuld zijn.
Als we dan toch al zo “vroeg” de deur uit zijn gegaan dan kunnen we nu ook wel ergens al een kop koffie gaan drinken. we lopen naar Dos de Mayo, een traditioneel restaurant met terras en liggend in de zon. 2 koffie por favor, helaas, ze hebben geen koffie.
Natuurlijk hebben ze wel koffie maar die kun je pas drinken als je hebt gegeten en we hebben net een paar uur geleden ons ontbijt achter de rug.
We kunnen bij een cafeetje een koffie drinken met een terras in de schaduw.
Nou ik dacht het toch niet. Ik loop een beetje nukkig weg, we hebben thuis een heel groot terras waar je koffie in de zon kunt drinken roep ik hard. “Wat hebben we”, zegt Herman? Ik zeg; “een groot terras met zon waar we koffie kunnen drinken”. Maar we hebben toch geen koffie in huis is zijn wederantwoord. Hier kan ik niet tegenop.
We gaan naar de gourmet markt op de 5de etage van El Corte Ingles, daar is nog plaats genoeg en we drinken daar een koffie in de zon met uitzicht over de Seta’s en de Kathedraal.
En nu naar huis, mijn voorbereidingen doen voor Kerstavond. In Sevilla wordt kerstavond gevierd en morgen op Kerstdag is iedereen weer op de been, we kunnen zelfs ons vers broodje gaan halen bij de MAS. Herman gaat een pilsje drinken bij Eureka en ik ga de keuken in. op de terugweg komt hij Nederlandse toeristen tegen die hard tegen elkaar roepen waarom alles gesloten is. Ja, dat heet voorbereiding.
Voor vanavond staat op het menu: Ham, want zonder ham begin je geen etentje in Spanje. Gedroogde tonijn, die nu in hele dunne plakjes in de olijfolie ligt te marineren en die straks op een gegrild sneetje stokbrood gaat met een salade van gegrilde paprika, artisjokken, olijven, kappertjes en imitatie Aal.
Een taartje maar dan hartig en zo zien ze er ook uit. Ik maak een aardappelpuree met een lepel van mijn paprikasaus met een ietsepietsie groene sambal, deze sambal is zo heet uitgevallen dat een mespuntje je al in de fik kan zetten.
Ik gebruik deze puree als onderlegger voor mijn Tonijn tataki, daar omheen zeewiersalade en ik heb de kleuren groen, oranje en bruin op mijn bord. Het is een plaatje geworden.
Dunne plakjes verse zalm liggen te garen in een olijfolie/citroenmengsel. Gefrituurde aardappelschijfjes zijn de basis om daar een lapje gebakken hertenbiefstuk op te leggen. Er staan verschillende soorten zelf gemaakte sausjes in de koeling. Een blikje Eendenlever met truffel en een ieniemienie potje kaviaar. Mooie wijnen liggen klaar, de salontafel is gedekt, en manlief heb ik op het laatste moment nog snel naar de MAS gestuurd voor een paar kaarsen om een beetje sfeer te creëren. Kerstservetten en 3 kaarsjes dat is onze bijdrage aan de kerstsfeer. Wij zijn er klaar voor.
Hele fijne feestdagen, het is nu 25 december en wij hebben het al gehad. Wij zijn er klaar mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
