devroompjesgaannaarsevilla

Waar de mieren zijn gebleven? Ik weet het niet maar ze zijn even vertrokken, ik heb wel bij de lokdoosjes een pijl naar beneden gezet maar of ze zich hier ook aan houden?

Ook houden wij ons al dagen bezig met de verdwijning van Gabriel, een 8 jarige jongen die 12 dagen geleden verdwenen is. Alles wordt op tv getoond en gisteren is hij gevonden en na alle waarschijnlijk gewurgd door de vriendin van zijn vader. Hier verschijnen geen balkjes voor de ogen of wordt de achternaam kort gehouden, alles wordt hier getoond en op deze manier beleef je intens mee. Facebookpagina, twitter, niets is geheim.

Het is maandag, nog 11 dagen te gaan. Het voelt dubbel, aan de ene kant wil ik graag blijven, maar ik wil ook naar huis en op een van de terrassen gaan zitten van Maastricht, met de fiets erop uit, familie en vrienden weer ontmoeten. Ik kan het niet plaatsen, ik had verwacht dat 3 maanden erg lang zou zijn maar niets is minder waar.

Vandaag schijnt de zon en we gaan met onze boodschappenkar naar de Mercadona om de inkopen te doen voor een etentje. Als we onderweg zijn en ik zie een paar pleintjes in de zon liggen, de witte/ kerrie en rode kleurige huizen dan wil ik niet naar huis. Het is helemaal mijn ding om hier in Spanje te zijn, genieten van al deze smalle straatjes met zijn specifieke pleintjes. Dan denk ik aan de temperaturen die gaan oplopen vanaf april en dan weet ik dat ik naar huis moet.

We doen onze inkopen voor morgen, we hebben Sheryl en Bryan uitgenodigd om bij ons te komen happen. De weerberichten veranderen continue en we besluiten dat wat er ook uit de lucht komt vallen, IK KOOK. Onze hut is een beetje klein om met 4 binnen te eten maar ik verzin wel wat, alles is opgeruimd en we zetten een paar tuinstoelen van buiten bij ons kleine salontafeltje.

Plan van aanpak (dit is ooit bedacht door vrienden, je moet altijd een plan hebben): eerst de boodschappen doen, dan ga ik koken, daarna veeg ik de hele hut aan(stofzuiger is er niet) en Herman dweilt alles. Ik maak duvelkesvlees, een Limburgs gerecht met een knipoog naar Indonesië. Gelukkig heb ik pindakaas kunnen kopen bij de toko die ik sinds een paar weken heb gevonden. ik heb niet alle ingrediënten voorradig maar ik kom heel ver met mijn meegebrachte blikjes met kruiden van thuis. Hierbij hoort een nasi en ik maak als voorafje garnalenkoekje met een verse ananas/kokos saus. Ik serveer hier vers fruit bij in de vorm van ananas en dan heb ik een mooi dinertje voor in de middag.

Tegen 16.00 is alles klaar en ik veeg de hut aan, Herman gaat alles dweilen en ik ga nog even genieten van de laatste zonnestralen op ons terras. We hebben vanmiddag een Spaanse krant gekocht en die blader ik even door. Er staat nog veel Grieks in, voor mij dan. Ik heb voor ons zelf een stukje zalm gemarineerd op oosterse wijze, daar eten we een beetje van mijn zelf gemaakte nasi bij want de portie voor morgen is wat veel geworden, een paar grote garnalen van de bakplaat en een paar gebakken inktvis ringen erbij. 2 kleine geroosterde sneetjes brood met en stukje Spaanse kaas als dessert en dat was het voor vandaag.