devroompjesgaannaarsevilla

De dagen vliegen voorbij, afgelopen dinsdag sloten tijdens onze les 2 Italiaanse docenten aan. Zij zijn met een hele club 15 jarigen hier in Sevilla en houden ons deze week gezelschap. De vrouwelijke docent spreekt al 4 talen en de mannelijke docent 2 talen. Dus zij doen mee dat zooitje ongeregeld zoals we ons zelf zijn gaan noemen en er sluit een Engelsman bij ons aan, hij is getrouwd met een Spaanse, woont in Sevilla maar spreekt de taal niet goed. Dit verhaal heb ik al eerder verteld, maar nu is het weer een andere man. Deze man wil zich verbeteren in de grammatica. We zijn benieuwd hoelang hij het bij ons uithoudt.

We hebben dus een internationale klas vandaag. Maar dat betekent ook dat onze docent bijna geen Engels meer spreekt tegen ons. Het is al met al een pittige ochtend en mijn hersens hebben aardig wat te verwerken gehad. Na de les lopen we snel naar de schouwburg want ik had op internet gezien dat er op 3 en 4 maart een Spaanse gitarist optreed en we willen zo veel mogelijk dingen meemaken. Tot 14.00 is het loket open. We hebben op internet al gekeken welke plaatsen nog beschikbaar zijn en we hopen dat die er nog zijn. Herman doet het woord en hij vraagt aan de dame achter de balie of ze Engels spreekt, lafaard roep ik ( die het ook niet aandurft) en gelukkig spreekt ze ook deze taal en we hebben 2 kaartjes voor zondag 4 maart.

Het is zo’n geweldig heerlijk weer dat we via de schouwburg de straat oversteken richting rivier en daar staat nog een kiosk maar daar drink je een kop koffie. Het grijsgehalte is daar wat hoger dan bij Kiosko Bombay. En we komen onze Amerikanen tegen, die hebben na de les een ommetje gemaakt en lopen via de rivier terug naar hun woning, zij wonen aan de andere kant van de rivier. We maken nog even een praatje met hen en laten een folder zien van de Spaanse gitarist waarvoor wij kaartjes hebben gekocht. Zij vinden het geweldig dat wij hier van alles ondernemen, het verschil tussen ons is, zij wonen hier en wij gaan naar 3 maanden terug naar huis.

We hebben weer met elkaar afgesproken dat we donderdag met ons 4 een hapje gaan eten na de les. Wij regelen het deze keer. Via onze docente hebben we navraag gedaan of er in de bioscoop films draaien met de Engelse taal en die dan ondertiteld wordt in het Spaans. En dat klopt, er is een bioscoop die deze films draait en die ligt bij ons in de buurt. Wij lopen er langs en zien inderdaad dat deze in de originele taal wordt vertoond. We gaan voor de film el hilo invisible, 6 Oscarnominaties. Wij vragen aan de Amerikanen of ze met ons mee willen gaan. Zij zijn nog helemaal nergens naar toe geweest sinds ze hier wonen en vinden dit een uitstekend idee. Wij sturen hen een email op welke dag we dit kunnen gaan doen en we besluiten om aanstaande zaterdag naar de film te gaan.

Voor hen is het iets gemakkelijker want zij spreken Engels en ik moet voor mij zelf de woorden nog wel eens vertalen naar het NL en nu komt er ook nog de Spaanse ondertiteling erbij. Zo heb ik op mijn werk een keer moeten uit leggen aan een studente die aan mij vroeg waar zij stamps kon kopen (Engelstalige) en ik verwees haar naar de klentservice, wat zij natuurlijk niet begreep (ik ook niet). Dinsdagavond zijn we een hapje gaan eten bij Alameda 5 op ons plein want mijn hersens hadden zo veel overuren gemaakt dat ik het wel verdiend had.

Woensdag hebben we niet veel uitgevoerd, dit was een echte rustdag. Ons dagelijkse kopje koffie gedronken, een beetje door de stad gelopen en op tijd weer naar huis. Ik had een mooie dikke plak zwaardvis uit mijn diepvries gehaald en die heb ik in dikke vierkante blokjes gesneden en heb deze gebakken op de grilplaat. Er stond nog een halve pot spinazie in de koeling, ik heb deze laen uitlekken en hiermee de gegrilde plakken aubergines meegevuld, dit alles in een schaal met fijn gesneden geitenkaas gedaan en toen even in de magnetron. Dit had in de oven gemoeten maar helaas.

Vandaag donderdag, we ontbijten niet want we gaan happen vanmiddag. De 2 Italiaanse docenten zijn er nog maar de Engelsman is al weer verdwenen. Het gaat er weer rap aan toe en ik moet zeggen dat het steeds beter gaat. Gaat nu eindelijk het kwartje eens vallen? Na de les lopen we met ons 4 eerst langs de bioscoop want we ontmoeten Sheryl en Bryan voor de bioscoop a.s. zaterdag en gelukkig weten zij het te vinden want zij doen altijd hun boodschappen aan deze kant van de brug. Dan gaan we naar ons plein en we gaan eten bij El Aljibe. Mooie tapa gerechten die kunstig zijn opgemaakt, dit komt een beetje in de buurt bij La Brunhilda.

Ondertussen wordt er een kermis opgebouwd op het plein. We bestellen weer ieder 2 aan 2 gerechtjes en delen die met ons vieren. In totaal hebben we dan geproefd van 8 verschillende gerechten. Nog twee nagerechten en dan zijn we weer verzadigd. Bryan en Sheryl lopen naar hun huis en wij gaan koffie drinken bij Eureka. Daar is het inmiddels weer overvol. Tegen 18.00 zijn ook wij thuis, wij nemen geen maaltijd meer, misschien later nog wat aardbeitjes en wat meloen, of een paar olijfjes maar dit was het voor vandaag.

Morgen nemen we weer ontbijt en ik bedenk dat het dan alweer vrijdag is, weer naar de markt en supermercado moeten voor onze boodschappen. Mijn god, wat gaat de tijd hier snel ook al voer je niet veel uit. Het weer is geweldig nu, zeker overdag. Zon, strakblauwe lucht, mee en dan een windje en zo houden we het nog wel even vol. Vanaf deze week gaan we de laatste 4 weken in en dan zit de overwintering er op. Ik heb de Amerikanen uitgelegd dat men dit weekend kan gaan schaatsen in NL, tenminste als we de weerberichten goed hebben begrepen.