devroompjesgaannaarsevilla

Er zijn hier verschillende soorten busdiensten. Morgen willen we graag naar Ronda met de bus en we gaan vandaag rond het middag uur naar het centrale punt waar deze bus vertrekt om kaartjes te kopen, dit is bij Prado de Sebastian. Het is wat ingewikkeld maar uiteindelijk komen we er uit. We nemen vanaf Torneo de bus C4 richting die kant uit en dan gaan we een kaartje kopen voor morgen. Je reserveert hier een plaats en geen staanplaats omdat de bus vol zit.
Maar het loket is niet eerder open, pas om 15.00 dus we gaan eerst een kopje koffie drinken. NL zijn zeer ongeduldig, wij denken dat we meteen overal geholpen moeten worden, dat alles open is etc etc. helaas dat is niet zo en sinds wij hier wonen nemen we overal de tijd voor. wij gaan een kopje koffie drinken, het is 14.00 en we mogen nog een uur wachten voordat we een kaartje voor morgen mogen reserveren. Om 14.45 is er al een rij voor het loket van Ronda, ik ga in de rij staan en binnen een paar minuten staat het vol met mensen. Om precies 15.00 gaat het loket open, ik vraag aan Herman of hij in het Spaans de kaartjes kan bestellen. Volgens hem is het al zaterdag maar ik help hem op weg dat het toch echt pas vrijdag is. Wat moet je ook met die gepensioneerde mensen? We zijn aan de beurt, 2 kaartjes voor morgen 10.00 a.u.b., helaas die zijn er niet meer. We kunnen met de bus om 09.00, oké dan om die tijd en graag de terugtocht van 18.00. dit is voor NL onbegrijpelijk want wij stappen in elke bus, trein die wij graag willen. Helaas dat is hier niet zo. Dat wil zeggen dat we voor 11.00 in Ronda zijn, we moeten onze tijd dan langzaam indelen want wij zijn alles heel snel beu.

Om 17.00 begint onze Spaanse dansles en we hebben nog even de tijd, we nemen in de zon een glaasje witte wijn en tegen 17.00 zijn wij bij Hablaworld. De Taiwanezen zijn er al en ook de dame die ons les geeft. Geen Nederlandse dame maar een echte Spaanse staat ons te woord. Een hele mooie dame leert ons de eerste passen van de Sevilliaanse dans. Zij doet ons een paar oefeningen voor waar ik mijn vingers een voor een moet plooien tot een elegante vertoning. Mijn vingers gaan niet een voor een maar allemaal tegelijk. We mogen met de polsen draaien en dan voel ik dat ik toch wat ouder ben dan ik wil toegeven. Alles gaat stroef, maar het komt goed denk ik bij mijzelf. Dan zijn de voeten aan de beurt. Ze heeft al snel in de gaten dat het bij mij niet zo goed gaat. Vandaag ben ik de vrouwelijke versie van Mr. Bean, Mrs Bean genaamd, als mijn voet naar voren moet gaat deze naar achteren, als deze naar links moet gaan, gaat hij naar rechts. Herman heeft in de vorige eeuw dansles gehad en hij zou dit allemaal moeten snappen, ik heb alleen maar gedanst op Barry White in mijn jeugdjaren.

Dit gaat het niet worden, ondertussen raak ik aardig in paniek. Ik sta vooraan, ik snap er helemaal niets meer van, mijn hele hersenpan raakt oververhit, kortsluiting in mijn hoofd, maar ik moet nog een dik uur. Ik doe echt mijn best en de Spaanse dame is echt behulpzaam maar ik krijg het niet aan haar uitgelegd dat ik nooit maar dan ook nooit dansles heb gehad. Op mijn trouwdag toen ik samen met Herman de dans mocht openen stond ik met mijn hoge hakken op zijn tenen. HELP……… de dame blijft vertrouwen in ons houden en na de eerste passen komt er een vervolg. Een vervolg op wat?? Ik begrijp het echt niet meer, oh wat erg, was ik nu maar ooit op dansles gegaan. Na het vervolg van nummer 2 komt vervolg nummer 3, ik raak het spoor bijster en besluit dat ik geen moeite meer ga doen. Ik heb ongeveer de dans in mijn hoofd en ik doe zoals het zou moeten. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat een les ten einde kwam. Ik ga dit nooit, maar dan ook nooit meer doen, ik ben er klaar mee.

Om 19.00 staan we buiten Hablawordl en wij lopen richting huis, we komen langs Alameda 5 en drinken daar nog een glaasje Oleroso, dan ploft er een NL familie neer. Vader, moeder, zoon en dochter met aanhang. Ik heb me nog nooit zo geschaamd om een NL te zijn, ik praat zachtjes met Herman zodat zij niet horen dat ik ook van NL ben. Wat kunnen wij als bewoners van NL ons ontzettend ordinair gedragen.

We gaan naar huis en ik kook vandaag. Vanochtend heb ik mijn stoofgerecht al klaargemaakt, verse chorizo gebakken met wat fijn gesneden spekjes, daar aan toegevoegd 3 teentjes knoflook, ½ rode paprika in stukjes, 2 tomaten in stukjes, 1 dessertlepel gerookte paprikapoeder en dit kort even laten sudderen (onder bakpapier, ik heb geen deksel) daarna een ½ liter kippenbouillon en toen weer het bakpapier erover voor ongeveer 20 min. Een halve pot kikkererwten erbij en alles laten inkoken. De bedoeling was om hier stukjes kipfilet aan toe te voegen maar deze lapjes zijn op de markt zo dun gesneden dat ik het gerecht verander. Ik haal de dunne plakjes kipfilet door een geklopt ei en dan door de bloem en bak deze op hoog vermogen, de helft van mijn Stew van deze ochtend maak ik warm in de magnetron.

Ik maak het bord op met mijn stew en daarboven op leg ik de mooie krokant gebakken kipfilet. Het is een geweldig gerecht geworden en zeker voor herhaling vatbaar (dit komt in mijn kookboek). Op tijd naar bed want wij moeten morgen om 07.30 opstaan. De bus van 08.30 op Torneo die ons brengt naar de bus die ons weer naar Ronda brengt en dit is voor mij sinds ik met pensioen ben een onmenselijk tijdstip van opstaan.