devroompjesgaannaarsevilla

We gaan op stap met 8 Taiwanezen, wij als enige witte oudere mensen tussen jonge Aziatische mensen. Op naar de Joodse wijk, wij hebben hier een paar jaar geleden 4 weken “gewoond” en we dachten dat wij deze wijk door en door kende, niet dus. We krijgen uitleg van Claudia, de directeur van Hablasworld. Gelukkig gaat de meeste uitleg in het Engels. Een toer door de kleine straatjes en pleintjes. We krijgen van alles te horen over deze wijk. Na afloop verlaat Claudia ons en de Taiwanezen gaan met hun gids verder, Herman en ik gaan op zoek naar een glaasje bier.
We hebben dorst en we hebben bijna tegen de 13.000 stappen gelopen. Mijn voeten doen erg zeer. We zoeken naar een adres om nog wat te happen. We belanden bij Robles op het San Francisco plein, daar drinken we een glaasje bier en bestellen wat ham en baby inktvis van de plaat. Heerlijk, dit is een van mijn favoriete gerechtjes.

Het is pas 19.00 en we lopen verder, ik heb een paar mooie oorbellen gezien en die wil ik graag kopen als herinnering voor mijn 60 ste verjaardag. Ik heb van familie wat geld gekregen. En ja hoor, de winkel is open. Op mijn beste Spaans met Engels kom ik eruit, ook Herman is op zoek naar een bepaalde kleur broek maar helaas dat gaat niet lukken vandaag. Uiteindelijk is het 21.00 geworden, etenstijd. Waar eten we nog iets? We hebben nog een paar opties maar die zaken zijn gesloten het is maandag. Dan door naar ons plein en we gaan naar binnen bij Blossom. Hier willen we al een hele tijd eten maar het komt er steeds niet van. Ik heb niet veel honger meer dus we bestellen 2 tapa hapjes en dat is meer dan genoeg. Het smaakt verrukkelijk maar het is genoeg voor vandaag. We komen binnenkort terug om echt te genieten van de menukaart.

Dit was maandag, ik ben moe en ga op tijd naar bed, in deze nacht heb ik veel last van mijn voeten en knieën dus ik hoop dat dit de volgende dag wat minder is want we hebben weer een wandeling voor de boeg.
We gaan omstreeks 11.00 naar de les en we krijgen een andere docente. Waarom? Onze docente gaat les geven bij de Taiwanezen en wij krijgen daarom een andere jonge Spaanse dame. Ze dirigeert ons in het Spaans naar de lesruimte, gaat op haar tafel zitten met haar benen bungelend over de tafel en dan breekt er een tsunami aan Spaans woorden over ons los. Meters hoge golven in het Spaans, 12 meters en hoger aan Spaans komt er over mij heen. Ik kijk haar met grote ogen aan en denk bij mij zelf, mens waar heb je het over.
Dan ziet ze aan ons dat dit te ver gaat. Ze vertaalt wat in het Engels maar dat is maar minimaal.
Ik voel me als een drenkeling met 2 zwembandjes om, 1 is al leeg en de andere loopt langzaam leeg. Ze vraagt iets aan mij en ik weet absoluut niet waar het over gaat. Ook voor Herman en Sheryl gaat het te snel. Dan mogen we iets vertellen over Sevilla, ik begin stotterend, haperend en dan sla ik dicht. Ik kijk naar Herman, Sheryl en Bryan en ik roep hardop, help mij alstublieft want ik weet het niet meer. Rustig aan wordt er geroepen maar ik ben zinkende, dan komt mijn andere ik naar boven die ik niet graag zie. Ik ga naar huis, mijn Spaanse huis, ik kan hier niets mee, heb er geen zin meer in.

Gelukkig kan ik nog bedenken dat ik er toch wel iets van ga opsteken en ik laat de Spaanse tsunami maar over mijn heen komen, probeer te begrijpen wat ze zegt. Gelukkig zijn haar grote bruine ogen erg sprekend als ze praat. Maar als ze zegt, even 10 minuten pauze dan grijp ik deze kans meteen aan. Even naar buiten en alles laten bezinken, wat voor keuze heb ik? Naar huis gaan? Terug de klas in? Waar leer ik van? Wat wil ik? Tja, en dan moet ik aan mijzelf toegeven, terug dat lokaal in en je best doen.

Na de les gaan we even naar ons plein, eten een hapje en gaan terug naar ons appartement. Tot 16.00 hebben we niets en dan weer terug naar Hablasworld voor een andere stadswandeling. Als we om 15.15 thuis zijn doen we even onze ogen toe. We zijn echt moe van de Spaanse les, leeggezogen zijn we allebei. Maar om 16.00 lopen we weer richting Hablasworld en we gaan met de Taiwanezen en de Turkse student naar Plaza de España.
Ook daar zijn we al eens geweest maar nu met uitleg. We hebben een heerlijke middag. Inmiddels overschrijden we weer de 12.000 stappen en ik heb veel pijn en daarom nemen we na afloop een taxi naar ons plein, drinken daar nog een glaasje en lopen naar huis. We zien in onze straat een paar mannen bij een of ander putje staan en we zijn benieuwd of ze de straat gaan blokkeren, want verderop staat een grote wagen maar er is niets aan de hand, tenminste dat denken wij, 2 uur later zitten we zonder water.