devroompjesgaannaarsevilla

Donderdag: vandaag de allerlaatste les, Bryan is ziek en daar nemen we helaas geen afscheid meer van. Maru besteed deze les aan onze uitspraak. Ze trakteert ons op zelfgemaakte Torijas en ze vertelt ons dat ze in verwachting is van haar 2de kind.
We mogen nog een evaluatie formulier invullen en deze is uiteraard in het Spaans, je kunt van ons niet verlangen dat we in 3 maanden de taal machtig zijn. Ook Maru gaf aan dat wij veel te veel willen in 3 maanden. Sheryl en Bryan gaan een lesboek aanschaffen met cd erbij en gaan ook verder met online cursussen. Ook wij gaan verder zoals we nu bezig waren anders zijn we alles wat we geleerd hebben verloren als we over 9 maanden terug komen.

We nemen Sheryl mee naar het Alfonso de 13de, dit is het duurste hotel van de stad en gebouwd in 1929 tegelijk met Plaza España, en heel toevallig werkt daar een oud studente van Sheryl die ook uit Portland komt en in Sevilla woont en werkt als sommelier. En ook heel toevallig, ze is vandaag aan het werk en wanneer ze Sheryl ziet is het een warm welkom.
Ze neemt ons mee om het hotel te laten zien we komen uit bij het zwembad en daar ligt heel toevallig ook een kookschool in. we gaan naar binnen en maken kennis met degene die daar les geeft en ik stel mezelf voor als een hobbykok en dat we in december weer terug komen. Ik krijg wat informatie mee over alle cursussen die zij geven. Dus wie weet wat hieruit weer voortkomt.
We drinken een kop koffie met ons 3 op de patio, we krijgen er zelfs een koekje bij. We nemen afscheid van Sheryl en we beloven contact te houden met elkaar via Messenger, email en skype.
Zij moeten nu inburgeren, Bryan is een muzikant en wil graag weer in een band spelen dus ze moeten contacten gaan leggen. Ondertussen hebben we ook contact gelegd met onze buurman en gevraagd wat de mogelijkheden zijn om met 4 privé les te nemen in december, misschien dat hij het zelf kan doen en anders heeft hij een vriend die docent Spaans is. Alle zaadjes zijn gelegd en wie zien wel wat er uit komt over 9 maanden.

We gaan later in de middag bij Eureka iets drinken en nemen ook daar netjes afscheid met de mededeling dat we weer terugkomen. Ik haal wat gebak en neem dit mee voor de goede service die Veo appartement ons heeft geboden, zij hebben veel moeite voor ons gedaan in onze zoektocht naar een ander appartement.
Dan nog even langs Alameda 5 en dan terug naar huis. We leggen de koffers op de zitbank en morgen gaan we deze vullen.
We gaan uiteten richting Calle de Feria.
Het restaurant ziet er goed uit, heeft hele leuke gerechten maar we laten ons overhalen om alles in een te keer te bestellen. We leren het ook nooit, in 1 uur hebben we alles op tafel gekregen en zijn we klaar. Herman maakt hier een opmerking over. We hadden gevraagd om langzaam alles te brengen. Helaas, weer een ervaring rijker. Eerst 2 gerechten bestellen en dan later nogmaals de kaart vragen. Maar goed, het is voorbij.

Vrijdag: we staan op om 09.30, we eten later wel wat op het vliegveld. We gaan op ons gemak de koffers vullen. Een rondje door het appartement om alles er in de originele staat te brengen zoals de foto’s ons hebben laten zien op de website van Veo appartement.

We hebben een taxi besteld voor 13.00 dan zijn we ruim op tijd en kunnen dan op ons gemak wat eten en tegen 16.00 gaat onze vlucht richting Eindhoven, daar nemen we dan de bus naar het station en de trein naar Maastricht. We hebben een geweldige tijd achter de rug.

We hebben veel geleerd, meegemaakt, gezien van deze geweldige stad waar we allebei ons hart aan hebben verloren. Hopelijk wordt het snel goed weer in NL zodat we ons leven kunt voortzetten in Maastricht, ook een geweldige mooie stad waar we ons als ex brabanders helemaal thuis voelen.
Ik ben vanaf december met pensioen gegaan dus voor mij breekt een nieuwe tijd aan met heel veel vrije tijd die ik zo goed mogelijk ga invullen.
Mijn kookboek schrijven, dagelijks een flinke wandeling maken door deze mooie stad, koken voor familie en vrienden en misschien ga ik 1x in de maand koken voor vreemde mensen die bij mij aan tafel kunnen schuiven via ShareDnD.

Ik sluit hiermee mijn verhaal af over onze belevingen tijdens onze overwintering. Ik hoop dat iedereen die het gelezen heeft er ook van genoten heeft en wie weet tot over 9 maanden.
Annette